Goede voornemens

En laat daar nou net de crux zitten. Want hoort dit de insteek te zijn van deze laatste dagen van het jaar? Je zorgen maken over wat anderen van jouw feestmaal vinden of dat je echt het leukste feest geeft om het nieuwe jaar in te luiden? En dan heb ik het nog niet eens over je innerlijke strijd wanneer je extra opschept tijdens het kerstdiner… want ‘dat had je toch echt niet moeten doen’. Waarom zijn we zo streng voor onszelf geworden? Want de feestdagen zijn er om te vieren met mensen die dicht bij ons staan en die we (in verschillende mate) liefhebben. Zij zullen je echt niet anders gaan bekijken als je het jezelf wat gemakkelijker maakt door wellicht wat minder lang in de keuken te staan of niet het hele huis spic en span te hebben. 

Maar wat misschien nog belangrijker is, is vrede sluiten met dat stemmetje in je hoofd. Of sluit op z’n minst een compromis, waardoor innerlijke rust ontstaat. Zo heb ik jarenlang een enorm schuldgevoel gehad wanneer ik op een doordeweekse avond een bakje chips pakte. Al tijdens het eten ervan kwam het besef dat ik dit eigenlijk niet had moeten doen, omdat ik dat van mezelf alleen in het weekend mocht, waardoor ik er niet van genoot en het dus echt zonde was. Tot een leefstijlcoach mij vroeg of ik dan in het weekend chips at omdat ik er echt trek in had of omdat het dan ‘mocht’. Dat vond ik wel een eyeopener. Daarnaast gaf ze mij de tip om zo’n bakje chips dan met volle aandacht te eten. Want hoe meer je bewust bent van die lekkere smaak, hoe meer je ervan geniet en hoe minder het schuldgevoel is. Natuurlijk betekent dit niet dat je helemaal los kunt gaan met eten zolang je ‘ervan geniet’. Maar ik hoop dat je tijdens je innerlijke strijd aan het kerstdiner denkt aan deze column en zoveel mogelijk probeert te genieten van dat extra bordje. Dan kun je in het nieuwe jaar starten met het goede voornemen om meer balans in je voedingspatroon te vinden.   

Fijne feestdagen!